Column: Over blij-makers en een volle tank…

Ging het eerder nog over het weer, nu is het Corona dat de klok slaat. Met wederzijds respect het eens zijn, dat je het niet eens bent met elkaar’, lijkt een zeldzaamheid. Tweespalt. Onverdraagzaamheid. Angst tiert welig en vecht om het hardst met de zucht om het gelijk. ’t Geeft me een onbehaaglijk gevoel. Wees gerust, dit gaat niet over Corona. Niet over vóór of tegen prikken. Wie er gelijk of ongelijk heeft. Of hoe ik erover denk. Dit gaat over energie. Weet jij hoe jij je batterij oplaadt en bijtankt? En of je dat dan op tijd doet, of pas als je eigenlijk al in het rood zit? Waardevol, als je weet hoe dat voor jou werkt. Geloof me, ik kan het weten. Een aantal jaar geleden heb ik mijzelf over de kop gewerkt. Het resultaat: een vette burn-out. Was het een onderdeel op de Olympische Spelen, dan had ik goud gescoord. Tuurlijk kwam die burn-out niet uit de lucht vallen; ik had deze ‘zorgvuldig’ opgebouwd. Verantwoordelijkheidsgevoel, plichtsbesef en onderhuids een gevoel van niet goed genoeg te zijn, hebben daar toen aan bijgedragen. Ik bespaar jullie de details van slapeloze nachten. Van boodschappen doen en in de winkel niet meer weten waarvoor ik ging. Van een uitgeput lichaam dat het uitschreeuwde van pijn, zonder dat een neuroloog, reumatoloog of revalidatiearts ook maar iets kon vinden. Zo ver had ik het dus laten komen. Cliché, maar die burn-out blijkt het grootste cadeau ooit. Ik heb nu zicht op mijn energiehuishouding; wat energie vreet en waar ik energie van krijg. Zo heb ik veel muziek geluisterd. Variërend van klassiek tot hedendaags. Veel gezongen ook. Een aanrader; zingen of niemand je hoort en ziet…. Bam… alles eruit…  Ben ook veel de natuur in getrokken. Mijn geliefde Texel en dan vooral het strand, was favoriet. Vroeg op. Struinen door de duinen. En met blote voeten door de branding. Ik gaf de terugtrekkende golven mee wat ik kwijt wilde. En het water dat richting de kust kwam, rolde vervolgens troostend over mijn voeten en gaf me energie. De natuur geeft en vraagt er niets voor terug. Alleen daarom al moeten we er zuinig op zijn. In het kader van ‘alle beetjes helpen’, heb ik daarom steevast een tas bij me als ik op het strand ben. Afval dat ik onderweg tegenkom neem ik dan zoveel mogelijk mee… Schelpen zoeken; ook zo’n fijne bezigheid. En dan vooral schelpen met een bijzondere kleur of vorm. Eenmaal daarmee bezig, verdwijnt het besef van tijd. Roze schelpen vinden of van die mooie, gave gedraaide huisjes, voelen dan als trofeeën. Dat ik graag ‘draaf’ is inmiddels bekend. Zwemmen ’s ochtends in het haventje van Alde Leie is al bijna dagelijkse routine. De zonsopkomsten daar en het zwemmen, ook in de regen, zijn cadeautjes; voor mij hét recept voor een volle tank. Mogelijkheden om te ontspannen en bij te tanken zijn eindeloos: bijkletsen met een vriend of vriendin. Tekenen. Tuinieren. Mediteren. Een dagje sauna met massage in Froubuurt. Een puzzel van 1000 stukjes. Een breiwerk, cryptogram of spannend boek… Al deze dingen vragen om aandacht te hebben. Aanwezig te zijn in het moment en te genieten. Dat, in combinatie met gezond eten, voldoende bewegen en goed slapen doet wonderen. Belangrijk dan om te weten wat je blij-makers zijn. En deze dan als een soort van goede gewoontes in te passen in je leven, voor blijvend energie. Een gevoel van lekker in je vel zitten. ‘In the flow’ zijn. Dat gun ik iedereen. En het is mijn missie daar aan bij te dragen. Voor mij bovendien een must bij het energetisch werk dat ik doe; mensen voelen het als ik ze masseer of coach. We leven in een bijzondere tijd. Wat je ook gelooft of waarvoor je kiest; volg je hart. En doe wat goed voor jou voelt. Vind jouw blij-makers. Doe je ding, geniet en heb lief. Zorg voor jezelf. Laad op tijd op. En zorg voor een volle tank; dan kun jij de wereld aan, te beginnen met vandaag. 

Sanne Verhoef