Algemeen

Weet je nog, de eerste keer dat je kind ‘papa’ of ‘mama’ zei? Het exacte moment kan ik me niet herinneren, wel dat ik me er heel... bijzonder door voelde. Dat je na de geboorte van zo’n kind ‘ineens’ moeder bent, is al best een ding. Levensveranderend zelfs, althans in mijn ervaring. 

Maar dat zo’n smurf je op een dag gaat aanspreken op die nieuw verworven rol, is haast magisch te noemen. En hoewel ‘mama’ de mooiste naam is die wat mij betreft bestaat, mag het zo nu en dan wel íetsje minder. 

Niks ten nadele van het moederschap overigens. Dat is best geweldig. Meestal. Het is alleen ook wel eens, en dan druk ik het nog voorzichtig uit, vermoeiend. Los van de gebroken nachten, huis-tuin-en-keukenongelukjes en ander leed. (Zowel dat van het kind als dat van de ouders trouwens.) Dit gaat namelijk over het feit dat zo’n kind jouw rol als moeder of vader niet zelden lijkt te verwarren met die van persoonlijk butler of zoals ik soms vol zelfmedelijden - “doe niet zo zielig mama!” - reageer met: ik ben je huisslaaf niet.

Hotel Mama my ass. Ik wíl helemaal niet 24/7 open zijn. Niet meer in ieder geval. I need my portie peace and quiet. Even niemand die aan me zit te trekken. Want echt, het gaat maar door. Zijn het geen commando’s die me op me worden afgevuurd, dan wel suggestieve vragen als: “Mama, ik heb honger.” Of: “Mama, ik heb geen zin om mijn sokken aan te doen.” Hoor ik een vraagteken achter die zin? Nee? Dan vraag je het eerst maar eens fatsoenlijk. Kijken we dan wat ik voor je kan doen. 

Zie, en daar zit dus het hele euvel. Het is eigenlijk meer een kwestie van wat wíl ik voor je doen. Als je negen jaar bent, kun je immers veel dingen prima zelf. Hoe je die zelfredzaamheid stimuleert? Ehm… da’s nog een beetje zoeken. Mijn man pakt het in de regel heel pragmatisch aan. “Papa, wil jij de Wii voor mij aansluiten?” Zijn antwoord: “Ga het eerst zelf maar proberen.” Waarmee hij tegelijkertijd, al dan niet bedoeld, haar zelfvertrouwen een kleine boost geeft. Een beetje à la Pippi: ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.’ 

En ja hoor. Het wonder geschiedt. Mevrouw krijgt het voor elkaar om de Wii zelf aan de praat te krijgen. Het duurt wel eventjes voordat ze alle kabeltjes op de juiste manier heeft zitten. Oh, en de tv moet nog even in de juiste modus maar ach, dat zijn details. She did it! Zelf doen. Wie is er niet groot mee geworden?

PS: zit jouw kind nog in de kleuterfase? Ai. Uit een Brits onderzoek blijkt dat kinderen rond de vier jaar maar liefst 300 vragen per dag stellen. Grote kans dat het woordje ‘mama’ in minstens de helft van die vragen voorkomt. Naast alle keren dat er in het wilde weg om ‘mama’ geroepen wordt. Sterkte ermee!

www.femkejaarsma.nl

www.verwoordinbeeld.nl