Algemeen

Geen column van mij dit keer maar van mijn echtgenoot, Erikjan Koopmans. Hij heeft namelijk iets op z’n hart, dat hij graag wil delen.

‘In elkaars gezelschap’ is de definitie van ‘samen’, volgens onze woordenbijbel de Dikke Van Dale. Niet heel vaak in de geschiedenis heeft een collectief verlangen zich zo universeel geopenbaard als nu. Samen willen zijn. De algemene roep om contact en verbinding lijkt groter dan ooit. En ik weet zeker dat wanneer we deze pandemie onder controle hebben, het weer samen kunnen zijn op een apotheotische en euforische manier gevierd gaat worden. Het zal mij niet verbazen als het feest langer duurt dan de pandemie. Samen zijn verhoogt het geluksgevoel en vermindert stress. Samen zijn is het hoogste doel en de grootste wil, van iedereen.

Samen zijn verbindt en verbinding is een primaire levensbehoefte. Door samen te zijn stel je je open. Open voor anderen. Voor mensen die wellicht anders denken, anders voelen of misschien een andere achtergrond hebben. Samen zijn leert je op een andere manier te kijken naar een wereld die daardoor wellicht nog waardevoller wordt, dan de manier waarop je ernaar keek voordat je samenkwam. Samen zijn is nodig om te overleven. Als individu maar bovenal als mensheid.

Samenwerken heeft ervoor gezorgd dat de mens als soort zo ‘succesvol’ heeft kunnen worden. Door te leren van elkaar, weten we als geen ander ons aan te passen aan de constant veranderende omstandigheden. Zie de huidige pandemie. Oké, het voelt als een eeuwigheid. Maar als we dit ‘straks’ onder controle hebben, zegt dat heel veel over ons aanpassingsvermogen. Om te kunnen overleven erken je de situatie zoals die is, en handel je naar de inzichten die je samen opdoet. Overleven doe je door vooruit te kijken. Samen met je familie, vrienden, medemens en de natuur.

Tegelijkertijd bekruipt mij het gevoel dat steeds minder mensen willen gaan voor dat wat we op dit moment zo missen. Samen zijn. Ik snap de frustratie maar laat de angst niet regeren. Angst zorgt voor verdeeldheid en juist dan verdwijnt de verbinding die we nodig hebben om ons aan te passen en te overleven. Juist nu we niet samen kunnen zijn moeten we datzelfde samen zijn maximaal koesteren en ervoor waken dat we niet naar binnen gekeerd raken. Als we niet samenwerken worden we steeds vatbaarder voor virussen, natuurgeweld en oorlogen. En zal samen zijn misschien wel nooit meer zo zijn als dat wat het ooit was.

Daarom moeten we het echt samen doen. Al is dat nu nog even lastig. Samen kunnen we vooruit in een wereld waar ieder de ruimte krijgt om zijn visie te delen, en vooral ook de ruimte krijgt om samen te zijn met degene met wie hij samen wil zijn. Want ook zonder corona is dat helaas voor miljoenen mensen niet vanzelfsprekend.