Column Sanne Verhoef: Spelevaren

Eerder nog hadden we echt seizoenen, met altijd dat moment waarop je wintergoed door voorjaarskleding kon vervangen. Een feestelijk moment. Dikke broeken en truien verbande ik dan naar een plek ver achterin de kast. En het zomergoed lag weer voor het grijpen. Nou moet ik wel toegeven dat ‘t moment van omruilen bij mij altijd wel vroeg plaatsvond in het jaar. Ik ben nu eenmaal een liefhebber van mooi weer. En dan ‘mooi’ in de zin van lekker zoveel mogelijk buiten zijn zonder jas. Van de zon genieten. 

De laatste paar jaar is dat wisselritueel uitgebleven. Warme broek, trui en vest moesten binnen handbereik blijven. En daar kan ik maar niet aan wennen. Tot mijn spijt lijken mijn energieniveau en gemoed gelijke tred te houden met het kwik. Bij droog, zonnig weer heb ik energie voor 10. Kan ik bergen verzetten en bruis ik van ideeën. Bij aanhoudend grijs echter, voelt het alsof ik lood om m’n enkels heb. Dan ben ik niet vooruit te branden. Moet ik mijzelf tot actie aansporen en voel ik me blèh. 

Key voor mij voor een positief gemoed is ‘bewegen’. En dat doe ik dan ook; wandelen, zwemmen en sinds kort ook kajakken. Nog steeds ontzettend blij dat ik me spontaan voor een beginnerscursus heb aangemeld. Dat de lessen op loopafstand gegeven worden van waar ik woon, op de plas praktisch voor mijn deur, heeft daar zeker een rol in gespeeld. Heerlijk om op het water te zijn. Ontspanning door inspanning. Zó blij en dankbaar te merken dat ik mijn ‘nieuwe normaal’ aan het inkleuren ben. Met iets dat ik oprecht leuk vind om te doen. En wat niet voelt als ‘tweede keus’ in de wereld van slechthorenden waar ik nu onmiskenbaar onderdeel van ben. Grote kans dat ik me aanmeld als lid bij de vereniging. En dat ik, wanneer ik me figuurlijk in rustiger vaarwater bevind, voor een kajak ga. Laatst peddelend op het Gooimeer met uitzicht op de ondergaande zon, bedacht ik ook hoe gaaf het zou zijn om op ’t Bildt te kajakken. Ik weet dat er vanuit de vereniging tochten worden georganiseerd. 

Wie weet zijn ze er wel voor te porren om met een beginnersploegje een weekend op Ouwe Syl neer te strijken. Starten vanaf de steiger bij Auke en Nienke. Dan op de Kadijkstervaart via Nieuwebildtzijl naar Zwarte Haan. Met uiteraard een tussenstop voor een zalige lunch of ander lekkers bij Jacob en Loes. Vervolgens via ’t Kaatsgat en de Koudevaart naar Blikvaart en Zuidhoekstervaart richting mijn oude plonsplek, ’t haventje van Alde Leie en van daaruit weer naar Ouwe Syl. Onder de Piip door en weer aanleggen aan de steiger. Dan eerst even napraten bij Carina in de maar Wad Noflike theetuin met een hapje en drankje. Om daarna met het ploegje af te zakken naar ’t Graauw Paard en ons tegoed te doen aan de fameuze gelijknamige biefstuk. Of aan een Aukes kippie vergezeld van een Syls Geluk… hmmm… dat lijkt me wel wat! Grote kans dat ik er dan een paar dagen aan vast plak om bij te praten met lieverds. Rond te dolen op het Noarderleech en wellicht nog een keertje te zwemmen met m’n oude plonsploegje ‘mannen en vrouwen op sterk water’. Enfin…. maar ‘s kijken of ik de mannen en vrouwen van de kajakvereniging die wild(er) water gewend zijn, daartoe kan overhalen. Ondertussen oefenen hoe weer in de kajak te komen nadat ik onbedoeld te water ben geraakt. ‘t Eerste geregisseerde kopje onder zit erop; die ging volgens het boekje. Nog wat puntjes op de i waar ’t gaat om soepel in- en uitstappen. En dan verwacht ik nog relaxter te kunnen peddelen, vogels kijken, mijmeren en spelevaren alsof het vakantie is. Iedereen een mooie zomer gewenst. En wie nog vakantie tegoed heeft: geniet ervan! 

Sanne Verhoef λ