Algemeen

Pelgrims te gast in Nicolaaskerk Koarnjum

Vrijdagavond rond acht uur krijg ik een telefoontje van Ernst en Peter Boers. Geen idee wie dat zijn maar dat wordt al snel duidelijk. “Wij zijn pelgrims en wij zoeken een slaapplaats voor de nacht.” Van Bob de Boer hebben wij jouw telefoonnummer gekregen en wij staan nu voor de kerk en daar willen wij graag overnachten.”

Ik ben even overrompeld door deze vraag en zeg dat wij geen faciliteiten voor overnachtingen in de kerk hebben. Maar dat blijkt geen probleem te zijn. “Wij hebben zelf een matje om op te slapen en met een paar kussens erbij redden wij ons wel. Als er een toilet is dan is dat voldoende.” Voorzieningen voor eten en drinken zijn er ook niet in de kerk reageer ik nog. “Oh nee maar dat hoeft ook niet want wij hebben zelf iets om te eten.” Inmiddels ben ik zo nieuwsgierig geworden naar deze mannen dat ik zeg dat ik naar de kerk kom en daar moeten wij maar even iets regelen. En inderdaad het zijn echte pelgrims met hoed en cape en een minimum aan bagage.

“Wij hebben de afgelopen nacht in de Groate Kerk in St. Jacobiparochie geslapen en nu zijn wij hier en willen hier graag overnachten. Als wij een dak boven ons hoofd hebben is dat voldoende en verder hebben wij niets nodig.” Ik doe de kerkdeur open en laat de mannen binnen. Prima plek om te slapen want er ligt vloerbedekking (in de voorkerk) en dat wordt al als luxe ervaren. Zij vertellen dat zij onderweg zijn naar...ja, waarnaartoe eigenlijk? “Wij zijn onderweg en de voetreis is ons doel, niet de bestemming en wij genieten van hetgeen wij onderweg tegen komen en aan het eind van de dag zoeken wij een slaapplek en er is altijd een mogelijkheid waarbij we de voorkeur hebben voor een kerk” aldus Ernst. “En lukt dat dan altijd?” vraag ik. “Ja hoor wij zijn al weken onderweg en hebben nooit buiten hoeven slapen. Soms bij mensen in een schuur of in een klein tentje dat wij hebben, maar meestal in een kerk.” Ik ben nog steeds verbaasd dat ik met twee pelgrims in de kerk sta, maar treffender kan het eigenlijk niet zijn, want reizigers die onderweg zijn die biedt je een slaapplek en een kerk is daar een bij uitstek geschikte plaats voor. Als ik de mannen alleen wil laten en hen een goede nacht toewens krijg ik de vraag of zij een lied voor mij mogen zingen. Er klinkt een middeleeuws reislied uit hun monden, tweestemmig gezongen. Een mooier cadeau kun je niet wensen. Als zij de volgende ochtend de sleutel van de kerk bij Bob brengen en hij hen uitnodigt voor een kop koffie dan nemen zij de uitnodiging aan maar geen koffie. “Een glaasje water is voldoende” is hun reactie. Echte pelgrims leven sober en dat blijkt maar weer λ

 tekst Gerard Veldman, Koarnjum en foto © Bob de Boer Photography