Algemeen

Column: Niet normaal

de redactie De Stienser 573 dagen geleden

“Wil je even normaal doen?” Niet zelden hoor ik ouders hun kinderen dit dwingende verzoek doen, meestal op een geïrriteerde toon. Ook zogenaamde volwassenen hoor ik regelmatig eenzelfde soort uitspraak tegen elkaar uitkramen: “Doe es ff normaal joh.” Vooral op social media, waar we sowieso zonder enige nuance tegen jan en alleman tekeer mogen gaan. Maar wie bepaalt wat normaal is? En waarom zou je daar niet - júist - van afwijken? Gewoon jezelf willen zijn, met al je gekkigheden. Nee. Ben je mal. Beter van niet. Je kunt je maar beter ‘normaal’ gedragen. Wat dat ook moge betekenen.

Goed. Laat ik me niet van de domme houden. Vanaf een bepaalde leeftijd weten we heus wat ‘normaal doen’ inhoudt. Helaas, zou ik haast willen zeggen. ‘Normaal is datgene wat door de meeste mensen geaccepteerd wordt of dat wat de meeste mensen doen.’ (Bron: Ensie.nl) En ja, Normaal is tevens de naam van een Nederlandse rockgroep, ook wel bekend als de grondlegger van de boerenrock, maar da’s een ander verhaal.

Terug naar wie bepaalt wat de norm is voor normaal gedrag. Komt ‘ie. Luistert en huivert. Normaal en abnormaal zijn relatieve termen die we automatisch gebruiken om onszelf en mensen om ons heen in een bepaald hokje te plaatsen. (Heb u ‘m? Je mag ‘m best twee keer lezen hoor.) We vergeten hierbij alleen vaak dat we allemaal - in meer of mindere mate - anders zijn. Uniek, zou je kunnen zeggen. Als je het zo bekijkt, voldoet niemand aan de norm van normaal. Volgt u mij nog?

Nu hebben wij te maken met een tienjarige die zo nu en dan graag de clown uithangt. Over het algemeen uitsluitend in huiselijke kring. (Voor zover wij weten.) Als ouders vinden wij dit gratis entertainment niet altijd, laten we zeggen, gewenst. Zij daarentegen, zit dan helemaal in d’r element. Stuiterend door het huis, gierend van het lachen, soms op het hysterische af. En dat natuurlijk nét voordat ze naar bed moet. Op dit tijdstip kunnen wij uitspattingen van dien aard niet echt waarderen. Dus roep ik na wat vermanende woorden of ze nu eindelijk normaal wil gaan doen. Waarmee ik eigenlijk bedoel: doe es ff rustig joh.

Toen mijn adrenalinegehalte weer eens flink piekte tijdens zo’n avondlijke uitspatting, vroeg ik me ineens af waarom ik hier iedere keer zo heftig op reageer? Doe niet zo saai. En moeilijk. ‘Laat dat meisje even uitrazen’, adviseerde manlief mij al eens. ‘Is zo weer voorbij.’ Hmm. Toch maar eens uitproberen. And so I did. Werkte het? Jup. Plus, ik werd best blij van die malle one-woman-show. Ik zag dat kind echt genieten. Uiteraard ook van de volledige aandacht die ik een paar minuten lang nog voor haar had, vlak voor het slapen gaan. Beetje jaloers was ik zelfs. Voelde ik me maar zo vrij… Daarom mijn boodschap aan y’all, en bovenal aan mezelf: free your inner child. Minder hip gezegd en heel simpel: doe soms es ff lekker niet normaal. Wiehoe!

femkejaarsma.nl

www.verwoordinbeeld.nl