Algemeen

Column: Reizen is geen vakantie

Is het al vakantie? Oh wacht. We zijn al vrij. Een half jaar maar liefst. Free as a bird. Waarom voelt die vrijheid dan niet… bevrijdend. Althans, nog niet. Moesten we de eerste week van onze campertrip nog wennen aan zo’n beetje alles van het ‘on the road’ zijn, in week twee vonden we, zo leek, als vanzelf onze reismodus. Om na week drie keihard in het gezicht te worden geslagen met het onvermijdelijke breekpunt. Poehee. Waar zijn we in hemelsnaam aan begonnen?

Nu kan ik in geuren en kleuren vertellen hoe en waarom we op dat punt waren aanbeland. Tegen welke problemen we als nieuwbakken camperaars aanlopen en hoe we zo nu en dan gillend gek worden van die pre-puberende 9-jarige van ons. Nee, dan ‘the toilet diaries’. Echt, ik kan een boek schrijven over de sanitaire uitdagingen die ik al heb overwonnen. (Over geuren en kleuren gesproken.) Kom ik later wellicht nog eens op terug.

 

Op zich had ik dit kunnen voorzien. Ik heb immers flink wat praktijkervaring op reisgebied. Ook al is dat inmiddels dik tien jaar geleden. Reizen is heel iets anders dan vakantie. Dat wist ik reeds. Met het verschil dat ik tijdens onze wereldreis al vrij vlot mijn ‘reis mojo’ te pakken had. Waarom heb ik daar nu dan zo’n moeite mee? Omdat reizen met z’n tweeën vrij simpel en overzichtelijk is. Inmiddels hebben we een opgroeiend mens dat met ons mee reist. Eentje met een pittig karakter, een aantal eigenaardigheden (zoals eenieder van ons) én pre-puberale uitspattingen.

 

Nu houden we belachelijk veel van dat monster, maar soms is het serieus afzien. Ook voor haar hè. Ik bedoel, ga d’r maar eens aan. Maandenlang verplicht met je ouders in een camper op pad. Voor lange tijd uit je oude vertrouwde omgeving worden gerukt. Niet na school lekker met je vriendjes kunnen spelen. Geen of slechte WiFi dus je dagelijkse potje gamen en YouTubers checken gaan vaak aan je neus voorbij. En dan moet er nog het nodige schoolwerk - ook al is dat vele malen minder dan normaal - gedaan worden. Vet stom. En dan, heel oneerlijk: wij - de ouders - moeten veel minder, gezien we eigenlijk een soort sabbatical hebben. Ook niet helemaal eerlijk.

 

Is het dan louter kommer en kwel? Zeker niet. Het is supermegadebom. Heel bijzonder dat we dit kunnen doen. Een en al dankbaarheid. En dat zeg ik zonder enig cynisme. Ik wil alleen maar duidelijk maken dat hoe geweldig reizen ook is, in grote lijnen is het niet anders dan thuis. Same old sh… Oftewel: je loopt in veel gevallen tegen dezelfde dingen aan. (Ook tegen je eigen demonen.) En dat overvalt me denk ik een beetje. Dus heb ik me voorgenomen, om de 80/20-regel te hanteren. Hebben we het ’t grootste deel van onze reis leuk en gezellig, dan is dat mooi. The rest? Deal with it

femkejaarsma.nl, www.verwoordinbeeld.nl