Algemeen

Of ik het niet meer leuk vond. Geen geschikte onderwerpen meer kon bedenken. Misschien helemaal stop met schrijven. Ho even. Let me stop you there. Dat is het allemaal niet.

Miste ik de laatste tijd wat inspiratie? Dat wel. Niet zozeer omdat ik uitgeluld ben. (As if!) Het is meer zo dat ik iets minder de behoefte voel om dat ook op papier te zetten. Althans, niet via dit specifieke kanaal. Begrijp me niet verkeerd, lieve lezers. Ik waardeer jullie luisterend oor. Meer dan. Ben dankbaar voor de lieve reacties van ieder die mijn hersenspinsels zegt te gaan missen. Maar, en ja het is een cliché maar die worden ook niet voor niets zo genoemd: er is een tijd van komen en een tijd van gaan.

Klinkt easy hè. Vond ik het dan geen lastige keuze? Tuulk wel. Niet omdat ik denk dat ik zo’n topcolumnist ben overigens. Dat neigt naar ijdelheid en da’s niet mijn ding. Wanneer ik op het punt kom dat ik me iets ga aantrekken van het aantal ‘likes’ dat ik krijg… tik me dan maar even op mijn schouder. #sadlife

Waarom was het dan zo lastig? Omdat - nog voordat ik de beslissing überhaupt had genomen - de twijfel me een aantal keren toe sloeg. Want, zul je net zien, had ik ineens een compleet nieuwe insteek bedacht voor mijn columns! Hoe ik het niet alleen voor jullie maar ook voor mezelf weer interessant kon maken. Het idee alleen al deed me à la Tom Cruise bij Oprah Winfrey op de bank heen en weer stuiteren. Waarom dan toch stoppen? Omdat precies het maken van dat besluit zorgde voor diezelfde energie. Je hoort wel eens: waar de ene deur sluit, gaat een andere open. Nou dat dus. Niet dat ik de verwachting heb dat de Leeuwarder Courant of - let’s go crazy - Volkskrant Magazine me gaat bellen. Heb ook absoluut niet de illusie dat dit gaat gebeuren. (Hoewel dat stiekem heus heel tof zou zijn.)

Heb ik nog ‘final thoughts’ dan? Soort van. Voor het gemak houd ik het bij eentje. Dat ik denk dat niet kiezen ook een keuze is. De boel laten kabbelen. Voelt immers wel veilig. Als dat voor je werkt, prima. Geen oordeel hier. Voor mij persoonlijk is het tijd om uit die comfort zone te stappen. Beetje dan, geen complete 180 hoor. Doe je mee?

Femke

PS: een grote dankjewel naar de mensen achter deze mooie huis-aan-huiskrant. Hoe bijzonder dat ik de ruimte kreeg om los te gaan op alles wat maar door dat malle hoofd van mij spookte. Dat ik daar al die jaren ongecensureerd over mocht schrijven. Duizendmaal dank. En natuurlijk ook een dikke shout out naar jullie, mijn trouwe lezers!

PPS: mocht je me nou heel erg gaan missen, op instagram.com/femke_jaarsma wil ik nog wel eens iets van mezelf laten zien en horen.

PPPS: had ik al gezegd dat ik afscheid nemen stom vind? λ

 

femkejaarsma.nl

www.verwoordinbeeld.nl