Column: Vol verwachting…

In het staartje van november kijken veel mensen reikhalzend uit naar december. De maand van Sinterklaas, kerst en oud & nieuw. Van warme chocolademelk met slagroom. Banketstaaf, pepernoten en speculaas. Liedjes zingen bij een schoen. Van hoofdbrekens over wat er gedineerd moet worden. Hoeveel gangen, waar en bij wie? En in welke feestelijke outfit? Ook van keuzestress rond de boom: echt of kunst? Wel of geen piek? Zilver, goud, rood of bont? Mat of glanzend? En de tijd van oliebollen en appelflappen. Van knallende kurken en wel of geen vuurwerk. 

Althans… dat is wat ik me herinner uit mijn jeugd. Nu niets van dat alles meer. Met mijn kinder- en familie-loze single-status gaan traditionele bijeenkomsten en familiaire plichtplegingen mijn deur voorbij. Alle ruimte om te observeren. 

In december neem ik een wonderlijke mix waar van plezier en verwachting. Van saamhorigheid en afzondering. En van overdaad, gejaagdheid en korte lontjes. December zingt en zucht. Jokt, jaagt, kust en kookt. En dat terwijl de maan door de bomen schijnt en makkers wordt gevraagd hun wild geraas te staken. Ik vraag me af wat deze bijzondere tijd daar nog extra aan energie aan toevoegt; mensen zijn sociale wezens. Kruipen graag bij elkaar. Maar inmiddels is het weer 1,5m-afstand-tijd. Moeten reisbewegingen zoveel mogelijk beperkt worden vanuit Den Haag. En mogen er maar 4 mensen op bezoek komen…. Het zal ongetwijfeld z’n weerslag hebben op de feestdagen. Vooralsnog is het bij de supermarkten ‘business as usual’. Al weken voordat de goedheiligman in het land is, lonken de letters en pepernoten naar ons vanuit de schappen. Rollades, hazenpeper, gevogelte en ander kerstlekkers worden in sneltreinvaart de koelingen in geloodst. En de gourmetschotels lijken niet aan te slepen. Tal van producten die een make-over ondergaan in vorm danwel verpakking; de gangbare chocolade  wordt verdreven door marsepein, kerst- en fondantkransjes. Artikelen als koek, snoep, boter en vla worden tijdelijk in zeg maar ‘tripple K-verpakkingen’ gehuld met kaarsjes, klokken en kerstmannen. En niet te vergeten een feestelijk assortiment ‘limited edition’ feestpuddingen, mokken en verwenkoffies. Ook ijs dat vroeger bij opa en oma het eind van een lange zit inluidde, zie ik ineens weer in de vriezers opduiken; zo’n ijsstammetje met wit, roze en bruin ijs. Met alle luxeproducten en de hoeveelheden die er in de decembermaand worden weg gekauwd, snap ik wel dat mensen er op 31 december na de oliebollen en champagne om middernacht, soms letterlijk de buik van vol hebben en moe, met een kater het nieuwe jaar inrollen. Inmiddels ben ik oh zo blij dat ik temidden van het sinterklaas- en kerstgebeuren mijn eigen draai heb weten te geven aan deze donkere maand. Had de Sint bestaan, dan wachtte mij ongetwijfeld dit jaar een enkele reis naar Spanje ;) maar helaas… Voor wat betreft kerst, heb ik er inmiddels een traditie van gemaakt, het eenvoudig te houden. Ik maak vaak stamppot, (rauwe andijvie met spekjes is favoriet) met ijs of een Irish coffee na. Zodoende geen decemberstress voor mij. Niet over het eten, noch over de kerstversiering. Het optuigen van een boom heb ik afgeschaft. Net als het starten met goede voornemens met ingang van het nieuwe jaar. Wel stuur ik kaarten en zorg ik deze donkere dagen voor extra lichtjes in huis in de vorm van kaarsen. Op tijd de gordijnen dicht, de houtkachel aan en feel-good films bingewatchen… heerlijk. Een enkele keer spreek ik tussen kerst en oud & nieuw met lieverds af. Om te proosten op onze vriendschap en te stil te staan bij wat we het jaar samen hebben mogen delen. En dan gaat na oud & nieuw bij mij de vlag uit; blij dat het 1 januari is. Mits blessurevrij, ren ik altijd een rondje om het jaar fris te beginnen. Grote kans echter, dat ik dat ga vervangen door een nieuwjaarduik in m’n geliefde vaartje. En wie weet wel met mijn vaste plonsmaatjes. Daar kijk ik nou naar uit! Neemt niet weg dat ik mensen voor wie Sinterklaas en Kerst heuse feestdagen zijn, hele gezellige sfeervolle dagen wens; dat het eenieder maar mag brengen wat die ervan verwacht.

Sanne Verhoef