Column: Over goede voornemens en de kracht van veranderen

Inmiddels heb ik ervaren dat het maar goed is dat je niet alles van tevoren weet. De afgelopen jaren zijn voor mij een snel- en combinatiecursus geweest in Mindfulness, Loslaten en de Kracht van het NU. Met het oog op het laatste, doe ik al jaren niet meer aan goede voornemens. Uiteraard ben ik bekend met ‘iets willen veranderen’. En wie kent dat niet in relatie tot de voornemens: Afvallen. Meer bewegen. Stoppen met roken. Geen/minder alcohol. Minder stressen. Meer tijd voor het gezin/dierbaren.  Maar waarom per sé op 1 januari? Wat een druk leggen we onszelf daarmee op! 

Ik heb Indonesische roots. Nou.. dan weet je het wel. Alles draaide thuis om eten. Oud en Nieuw werd vroeger altijd bij opa en oma gevierd. De hele familie, zo’n man of 40, bij elkaar. Oma stond dagen in de keuken om voor ons lekkerbekken complete rijsttafels met toebehoren te koken. De muren van hun huis waren vergeven van de geur van gebakken knoflook…. potten, pannen, zakken gebakken kroepoek en bakjes met tal van bijgerechten werden opgestapeld in de keuken en de schuur. Mijn oma kookte als de beste. Aan ‘kleine beetjes’ deed ze niet. Eten had een sociale functie. Eten stond voor gezelligheid. Voor verbinding en voor troost. Logeerde ik als kind bij oma en viel ik bij het rolschaatsen? Dan kreeg ik steevast kroepoek of een framboosje; zo’n zuurtje met poedersuiker. Eten werd niet gezien vanuit het perspectief ‘je lichaam voorzien van belangrijke voedingsstoffen’. Wie het bij opa en oma bij één bord hield, kreeg altijd de vraag: “Je bent toch niet ziek?” Dus ja: we aten er standaard teveel. En dat was thuis niet anders. Dit leidde onvermijdelijk tot stapelen en daarmee overgewicht. Zodoende ben ik bekend met goede voornemens in de vorm van strijd tegen de kilo’s. Gewicht dat eraf ging, kwam er even zo hard weer aan. Waarom? Omdat ‘the why’ erachter niet klopte. Ik herinner me goed de keren dat ik per 1 januari met de zoveelste lijnpoging begon. Met een enorme dosis wilskracht en doorzettingsvermogen hield ik het vol. In combinatie met elke dag sporten. De kilo’s vlogen eraf. En toch was er dan weer het moment dat ik in de valkuil stapte en niet al te lange tijd daarna weer compleet uit de bocht vloog. Ik voelde me dan miserabel2; omdat de poging niet het gewenste resultaat had. En omdat ik de belofte van 1 januari richting mijzelf had verbroken wat me een rotgevoel gaf.…

Elke dag is een nieuwe dag. En kun je starten met het inzetten van een verandering. In relatie tot het thema afvallen, heb ik een tijd terug eerlijk op papier gezet, wat mijn relatie tot eten is; wanneer ik eet, wat en waarom. Met een rijtje, wat het me zou brengen als ik zou afvallen. En een rijtje, wat voor belang ik erbij had het te laten zoals het was. Dat op papier zien, was alles dat ik nodig had. Mijn drijfveer om te willen afvallen bleek ‘me gezond en fit willen voelen’. En dat veranderde alles. Ik ben anders naar voeding gaan kijken. En ben bewuster gaan koken. Daardoor veranderde wat ik at, wanneer ik at, hoeveel ik at en waarom. Ik verloor moeiteloos kilo’s. En strafte mijzelf niet langer als ik van iets lekkers genoot. ‘Balans’ was het sleutelwoord. Inmiddels heb ik het gewicht dat bij me past en waar ik me lekker bij voel.  

Veranderingen inzetten, al dan niet op 1 januari, en leren/kunnen omgaan met verandering is goud. Verandering is namelijk de enige constante in het leven. Je fit voelen, een open hart en mind hebben, helpen om te kunnen inspelen op verandering. Of om zelf dingen anders te gaan doen. 

Ik wens iedereen daarom een gezond, liefdevol, creatief en sportief 2022 

Sanne Verhoef