Algemeen

Column Sanne Verhoef: Fris '24 in

...Naast de billen van Borat


1 Januari is ‘t er dan toch van gekomen: mijn eerste Unox Nieuwjaarsduik. Het kon ook niet uitblijven, want deze werd op liefst 162 locaties georganiseerd, waarvan ‘mijn zwemplek’ er één was.  Zoals bekend zwom ik eerder met een mooi ploegje in het idyllische haventje van Alde Leie. In een parallel plonsniversum heb ik het zwemmen een tijdje terug weer opgepakt.

Met een eveneens mooie groep mensen in Almere. Aan het Surfstrandje aan het Gooimeer. Zo zwem ik met Gerard, die zo’n 10 jaar geleden na een training van Marcel Hof (de broer van), enthousiastelingen samenbracht in de groep Koudwater Almere. Medio december had ik de eer om met hem voor Omroep Flevoland een pleidooi te houden voor onze verfrissende hobby. Met moeder overste Mini (72) die in de galmende kleedruimte die we kunnen gebruiken, graag bekende klassiekers ten beste geeft. Met Marieke en Tanja, die in december in Amsterdam succesvol aan een zwemwedstrijd in buitenwater hebben deelgenomen. Met Wendy, een goedlachse wakkere vogellaarster, die zich in het Gooimeer met wind en golven, als een vis in het water voelt. En zelfs haar partner en bonus-zoon, zoals ze hem noemt, tot een verfrissende duik heeft kunnen overhalen. Met power- en prachtvrouwen Marieke, Isabelle, Caro, Aleid, Renée en Marian. Met Tim en Co die er wel, niet, wel, niet bij zijn ;) en iedereen die ik vergeten ben te noemen. Bijzondere vermelding voor m’n geestverwant en zielenbroer Randolph. Formeel geen lid van de zwemgroep, maar ook liefhebber van een frisse duik. Wars van de plonstijden van de groep, waadt hij praktisch elke dag als een soort van Poseidon door de golven en baddert stoïcijns. Weer of geen weer: ’s ochtends rond 8.15 uur vind je ons in de plas onderaan de dijk in het donker. Bij Westenwind drijvend op en springend in de golven. Hét moment en de plek in deze tijd van het jaar, voor een filosofisch 10 minuten-gesprek en ideeën. Zo bedachten we een paar weken voor de Nieuwjaarsduik, dat ‘t leuk zou zijn verkleed te water te gaan. Geen Unox-muts voor ons: die is voor wie op 1 januari als gebbetje of na het verliezen van een weddenschap te water gaat. Voor ons was het event een grappig intermezzo dat vroeg om een hilarische outfit. Met de kans op één minuut gratis winkelen, moest het vooral ook een memorabele outfit zijn. Met Randolph ging ik daarom naar een winkel waar ze al het denkbare verkopen. Een Eftelingparcours leidde ons over elke vierkante meter langs alle schappen. Dolle pret. Gniffelend vergaarden we onze outfits; fout, fouter, foutst. Tijdens de zwemmomenten met de groep lieten we terloops vallen dat we iets geks van plan waren met de Nieuwjaarsduik. Een aantal reageerde enthousiast en besloot mee te doen. Hoe dichter 1 januari naderde, hoe groter de pret. Op de dag van de Unox Nieuwjaarsduik gelukkig geen snertweer. Volop gelegenheid voor de circa 700 deelnemers, jong en oud, om zich onder te dompelen in de goede sfeer, samen op te warmen en outfits te showen en te bewonderen. Zo liep er een piratengezin rond. Zag ik Sneeuwwitje zonder dwergen dartelen tussen flitsende showmasters. En was er duidelijk een revival van het soul-funk- en disco tijdperk met glitterpakken en afro pruiken. De outfit echter die de meeste indruk maakte, de winnende outfit, had letterlijk niet veel om het lijf. ’t Was de outfit van Randolph die als Borat te water ging. Inclusief pruik, foute snor en bril. “Je moet wel ballen hebben voor zo’n outfit” was een veelgehoorde tekst. Nou… karakter heeft ‘ie: hij loopt zijn eigen pad vanuit liefde en met respect voor anderen. Spreekt zich uit en is niet bang zich bloot te geven. Letterlijk.. want na het startschot voor de Nieuwjaarsduik dook ik fris, blij en dankbaar ’24 in… naast de billen van Borat. 

Ik wens iedereen een sprankelend en bovenal gezond ’24! Laten we onverschrokken zijn. Moedig, liefdevol en met respect naar anderen. Oprecht en echt met alles dat bij ons hoort. En zo de wereld, voor het stuk dat wij daar invloed op hebben, meer warmte, kleur en glans geven.