Verloskundige praktijk Stiens: Sinneblink

Beter wakker worden is er toch niet, een opgewekte partner die er helemaal zin in heeft. Ik vraag wat dingen uit en vertel dat ik er aan kom. Even in de kleren, tandenpoetsen en dan ronkt de motor van mijn bolide.

Buiten gekomen zie ik dat de sterren helder aan de hemel staan en er is een volle maan. Dan komen er baby’s.

Onderweg kijk ik goed voor en naast mij, want soms schiet er iets over de weg,  ik zou niet zo graag een dier aanrijden, maar rij toch lekker door. Dat is het voordeel van de nacht in het mooie Friese land, het is rustig met het verkeer.

Aangekomen in de straat van de aanstaande ouders zoek ik een parkeerplekje. Wat een lastige opgave soms is, want de 2 autocultuur per huishouden, daar zijn de ouderwetse straten niet op berekend. Ergens zie ik nog een plekje en daar parkeer ik. De enthousiaste aanstaande vader loopt mij al tegemoet en vraagt of hij kan helpen. Jazeker zeg ik, je mag even wat tassen sjouwen zodat we alles in één keer mee naar binnen kunnen nemen. Fijn zo’n meedenkende partner!

Binnen in huis is er rust, de andere kinderen liggen op bed en de aanstaande moeder... die zie ik niet. Waar is ze? Vraag ik. Nou, ze is even weer op bed, want sinds ik heb gebeld zijn de weeën een beetje minder geworden. Ah… oké. Dat gebeurt wel vaker hoor, zeg ik, weet je wat, als wij samen nu even alles spulletjes vast klaarzetten, de kraamzorg bellen en een bakkie doen, kijk ik daarna even bij je vrouw. Zo gezegd zo gedaan. 

Ik loop de trap op en doe een kamerdeur open in de veronderstelling dat deze kamer de master-bedroom is. Yes, goede gok. Op bed ligt de aanstaande moeder, in diepe rust. Ik loop zachtjes naar haar toe en wrijf even over haar schouder en zeg met gedempte stem: goedenacht schone slaapster. Ze doet haar ogen open en zegt, gelukkig je bent er, dan kan ik bevallen. Ik kijk haar lachend aan en zeg, ik was er al even hoor, maar je sliep…!

Zullen we eerst het hartje van de baby luisteren? Ja dat wil ze wel graag en draait zich een beetje om. Direct een wee, en direct er achteraan nog één en… allemaal water, de vliezen breken spontaan. Nou, dit is een mooie boel hier. Zullen we maar naar beneden gaan dan kunnen de andere kinderen lekker doorslapen.

Beneden aangekomen zet ik de baarkruk neer voor haar en ze gaat zitten, ik luister het hartje en hoor een mooi geluid…er komt nieuw leven aan!

Een paar weeën later hoor ik al aan de ademhaling van de aanstaande moeder dat dit niet meer zo lang gaat duren. En ja hoor, met de volgende wee begint de buik al mee te duwen. Zo vanzelf als dit bij haar gebeurt, dit zijn de kostbare momenten, de kers op de taart, het zonnestraaltje waar je op wacht. 

Nog één wee en dan wordt het hoofdje al geboren, de moeder pakt de baby zelf aan en samen met vader leggen ze de baby op haar borst, een klein huiltje begint en de kleine kleurt mooi roze. Daar is ze, ons kleine Maisy, zegt de vader. Wat een bijzondere naam. Het betekent Parel en kind van het Licht.

Na een uurtje of twee vertrek ik weer en zie een zonnestraal komen door de gordijnen, de dag breekt aan. Ik rij naar huis en ben blij met deze nacht, er is weer een mensje op deze aarde. Een kindje welke een zonnestraal is en mag uitstralen.

"Sinneblink" is een Fries woord en betekent zonnestraal of een bundel zonnestralen die doorbrekend tussen de wolken vandaan komen. Het wordt in de volksmond ook wel omschreven als een "sinne skoarret" of "sinne stiet skoarren", wat betekent dat de zon door de wolken heen schijnt