Column: Mijn Friese sollicitatie- en werkavontuur

Talloze motivatiemails heb ik verstuurd. Eerst in de buurt. Al gauw reageerde ik ook op functies in o.a. Harlingen, Drachten, Sneek, Zwolle, Heerenveen en zelfs Urk. Ik belde sollicitaties na. Ging naar netwerkbijeenkomsten en banenmarkten. Was creatief door haakjes in vacatureteksten aan te grijpen. Ben zo o.a. met zelfgebakken taart en een pinata bij werkgevers langs geweest om mijn motivatiebrief met CV te overhandigen. En heb bij een enkel bedrijf een opdracht ‘om niet’ gedaan.      

De overheid heb ik voor mensen van buitenaf als een onneembare vesting ervaren. Dit werd bevestigd door een detacheringsbureau in Gorredijk, dat kandidaten werft voor overheidsfuncties. Geen gemeentelijke ervaring? Dan kom je er zonder kruiwagen niet binnen. Jammer, want na wat persoonlijke ervaringen denk ik dat een frisse wind, in de vorm van oplossingsgerichte met burgers en ondernemers meedenkende aan- en doorpakkers, een aanwinst zou zijn voor de heersende bureaucratische cultuur. 

Bij een ingenieursbureau in Heerenveen kozen ze voor iemand die paste binnen een zakelijke omgeving. Met 23 jaar ervaring bij Centraal Beheer, waar ik voor de zakelijke markt werkte, kon ik deze reden van afwijzing onmogelijk serieus nemen. Dat geldt overigens voor meer afwijzingen.      

Op mijn beurt heb ik ook banen afgewezen. Onder andere bij een organisatie waar ik toegang kreeg tot cliëntendossiers met gevoelige informatie, terwijl het salarisgesprek nog moest plaatsvinden. En er nog geen arbeidsovereenkomst getekend was. Bij een familiebedrijf dat aangaf persoonlijke fitties op de werkvloer uit te vechten. En bij een organisatie die een 3-in-1 functie bood, waarbij ik met eigen vervoer    cliënten door heel Nederland moest bezoeken, tegen net iets meer dan het minimumloon.      

Uiteindelijk ben ik gegaan voor een functie waarover je hier struikelt: medewerker klantenservice. Op uitzendbasis, met steeds losse contracten. Eerst wft-(nee, niet wtf) papieren halen. Daarna mag je ‘los’. Met een headset op, verankerd aan 3 schermen en een toetsenbord. De hele dag getetter op je oren. Alles wat je zegt en doet wordt gemonitord, gemeten, geanalyseerd, gebenchmarkt en geëvalueerd. Om de performance te upgraden. En klanten beter te service-en. Petje af, diepe buiging en applaus voor wie dit werk doen; ik verpieterde erdoor. Daarna heb ik een letterlijk kijkje in de keuken van de keukenbranche mogen nemen. Kunnen proeven van het werk dat er verzet wordt en hoe. In de hoop de smaak te pakken te krijgen. En dat het naar méér zou smaken. De veelheid aan keuken-gerelateerde spreekwoorden en gezegdes kan ik inmiddels plaatsen: het is een bijzondere branche. 

Na alle ervaringen ben ik mijn eigen praktijk voor massage en (vitaliteits)coaching gestart. En op freelance basis als masseur aan de slag gegaan. Gecombineerd met werk op de markt bij een geweldige delicatessenzaak. Doen waar je goed in bent en wat je leuk vindt; ik raad het iedereen aan. Ik ben er een gelukkig(er) mens door geworden. Ook toen Corona een streep door alles haalde… 

Sanne Verhoef